↑ «تحریمهای جدید ایالات متحده علیه رژیم ایران؛ وزیر اطلاعات و رئیس بنیاد مستضعفان تحریم شدند». ↑ «تحریمهای تازه آمریکا علیه ایران». ایران قبلاً نامه ای از رابرت اوبراین، فرستاده ویژه آمریکا در امور گروگانگیری دریافت کرده بود که در آن خواستار آزادی زندانیان آنها شد، اما این درخواست به دلیل درجه پایین دیپلماتیک اوبراین در آن زمان، رد شد. در طول تاریخ روابط ایران و آمریکا پس از انقلاب، گاهی قدمهایی برای بهبود روابط دو طرف نیز برداشته شدهاست که به دلایلی بینتیجه مانده. در بین روحانیان شیعه، گروهی معتقد بودند که دولتسازی میبایست بر اساس موازین و مبانی اسلام صورت گیرد و با شکل غربی مشروطه مخالفت میورزیدند و گروهی نیز شکل متعارف مشروطه را که برگرفته از کشورهای غربی بود، در تعارض با اسلام نمیدانستند. در ۱۳۴۳ شبکه مخابرات خودکار (انتقال ریزموج) که در ارائه خدمات مخابراتی، خصوصاً در تماس بین شهری و بینالمللی، دارای اهمیت بود در مخابرات ایران به کار گرفته شد. ↑ «احمدینژاد و ترور آرمانهای سوم تیر- اخبار سیاست ایران – اخبار سیاسی تسنیم | Tasnim». حواشی- اخبار مجلس و دولت ایران – اخبار سیاسی تسنیم | Tasnim». رضاخان با او مخالفت کرد و گفت: «قزاقها نیروهای مخصوص اعلیحضرت پادشاه ایران هستند و از فرماندهٔ بیگانه دستور نمیگیرند.» آیرونساید تحت تأثیر جسارت او قرار گرفت و به مترجم تذکر داد که منظورش – تحویل سلاح برای ورود به شهر قزوین – وام با سند خودرو را درست برساند.
در زمان امیرکبیر وزارت مالیه تشکیل شد و زیر نظر او برای بهبود وضع اقتصادی کشور گامهای سودمندی برداشته و برای وصول، نگهداری و مصرف ثروت در خزانه مقررات جدیدی وضع گردید. یکی از شاخصهای تجربه مالیات دهی در بررسیهای “انجام تجارت (Doing Business) “، مقایسه شدهاست که کل نرخ مالیات، زمان صرف شده برای انجام مراحل مالیاتی و تعداد پرداختهای مورد نیاز در طول سال، را در ۱۷۶ کشور جهان مقایسه میکند.” ساده ترین” کشورهایی که میتوانند در آن مالیات بپردازند در رتبه نخست امارات متحده عربی در خاورمیانه قرار دارند و به دنبال آن قطر و عربستان سعودی هستند که به احتمال زیاد بازتاب رژیمهای مالیاتی در آن کشورها است. ↑ «احمدینژاد از ما میخواست در کوچهها دنبال امام زمان بگردیم». ↑ طباطبایی، «نظریه مشروعهخواهی اهل دیانت»، تاملی دربارهٔ ایران، ۴۱۳. حزب اجتماعیون اعتدالیون که افرادی مانند محمدصادق طباطبایی، علیمحمد دولتآبادی و علیاکبر دهخدا آن را رهبری میکردند، اکثریت مجلس دوم را در اختیار داشت و در خارج از مجلس نیز از نفوذ بیشتری برخوردار بود. تغییر ساختاری را میتوان از زاویه دیگری نیز مشاهده کرد. در ظاهر یک چیز میگویند، پشت سر کار دیگری میکنند.
حتی لازم است یک روز از کار خود مرخصی بگیرید تا بتوانید به بانک مراجعه کرده و کارهای اداری جهت دریافت وام را پیش ببرید. از همین رو، او بقای تخت و تاج خود را تا حد زیادی مدیون ایران میدانست. هیچیک از مقامات ایران جرأت نمیکنند اشتباه بودن کاری را به او گوشزد کنند. او بعد از بهبود نسبی و بازگشت به ایران، نامهای به زبان ارمنی و با سطرهای شاعرانه برای یکی از دوستانش در خارج از کشور مینویسد. ↑ «گلایه احمدینژاد از وضعیت کشور در دو نامه به رهبر ایران». سامانه خط لوله عمان بیشتر روی تحویل نفت خام به تنها پایانه صادرات نفت این کشور در بندر فحل (میناء الفحل) متمرکز است. بلوچها یک سوم از جمعیت بومیان عمان را تشکیل میدهند. ↑ آیتی، «انقلاب مشروطه ایران از نگاه یک نظامی فرانسوی»، تاریخ معاصر ایران. خبرگزاری مهر – اخبار ایران و جهان». خبرگزاری فارس. ۴ مرداد ۱۳۹۴. خبرگزاری فارس. ۲۳ فروردین ۱۳۹۶. صوت». ایلنا. ۲۳ فروردین ۱۳۹۶. دریافتشده در ۲۳ فروردین ۱۳۹۶.
Da ta was generated with GSA C ontent Gene rator DE MO !
». نسیم آنلاین. ۲۳ فروردین ۱۳۹۶. جام جم آنلاین. ۴ مرداد ۱۳۹۴. دنیای اقتصاد. ۳۰ مرداد ۱۳۸۹. ». دنیای اقتصاد. ۶ مرداد ۱۳۹۴. جام نیوز. ۵ مرداد ۱۳۹۴. دریافتشده در ۱۹ مهر ۱۳۹۴. دریافتشده در ۱۹ اوت ۲۰۱۳. وبگاه. روزنامه شرق. بایگانیشده از اصلی در ۲۰ اوت ۲۰۱۳. روزنامه ابتکار. ۳۰ شهریور ۱۳۹۹. ایندیپندنت فارسی. ۱۲ بهمن ۱۳۹۹. ↑ «اختصاصی ایندیپندنت فارسی: دیدار سهساعته مخفیانه احمدینژاد با مجتبی خامنهای». ↑ «نامه احمدینژاد به خامنهای: در دیدار ۹ شهریور تبعیت خود را اعلام کردم». ↑ «تکذیب شد: دیدار احمدینژاد با مجتبی خامنهای و یکی از فقهای شورای نگهبان». در ۳۰ شهریور ۱۳۹۲ برخی از روزنامهها در ایران از احتمال دیدار حسن روحانی در شصت و ششمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد که قرار است ۳۱ شهریور ماه برگزار شود خبر دادند. در مقابل، وزیر امورخارجه بریتانیا در ۱۸ ژانویه ۱۹۲۸، با ارسال یادداشتی به دبیرکل سازمان ملل متحد، حاکمیت ایران بر بحرین را منکر شد… ایران یکی از ممالک امضاکنندهٔ قانون کنفرانس ۱۸۹۰ بروکسل که تجارت برده را ممنوع میکرد، بود اما این قانون سبب ممنوعیت تملک بردگان نمیشد. کاوه بیات و دیگران، تاریخ روابط سیاسی ایران و انگلیس در دوره رضاشاه، معین، ۴۸۴ صفحه، چاپ اول، ۱۳۷۲.
دیدگاهتان را بنویسید